با تو اي همدرد اي عشــــــق،
با تو درمان يافت اين دل خانه ات جاويد بادا،
از تو سامان يافت اين دل اي سرا پا عاطفه،
جز ياريت ياري ندارم
آسمان خانه ات يك كهكشان رنگين كمان است
و آن نگاهت روشني چون نو عروسه آسمان است
زندگانيت ترانه... گريه هايت عاشقانه
واژه هايت ساده گويي... گفتگوي كودكانه
ديدگانت بامدادان... اشكهايت چشمه ساران
چهره ات رنگ سپيده... گونه هايت لاله زاران
گيسوانت آبشاران... زلف
جنگل زير باران...
پيكرت آميزه اي از عطر پاك گل گذاران
با تو باران در بهاران... مثل يك قطره تو دريا...
گم شدن در جمع ياران...
با تو اي همزاد هم دل... با
تو ام بي باده مستم...
سر نپيچم هرگز از،آن عهد و پيماني كه بستم...
اي سرا پا بي نيازي... در كنارت بي نيازم...
با تو رودم...با تو ابرم... هم نشيبم.. هم فرازم...
آب و خاك و باد و آتش...
خانه در تو جمله در تو...
مهر و كين... خشم و بخشش...
آفتاب و آسماني... بي نهايت بي كراني...
دشمن سردي و ظلمت... روشني بخش جهاني....
ترانه سرا:
منوچهر نامورآزاد
بهار با ما باش !
بهار با ما باش!
از بام سبز، از در درآمدی
با حجم شکوفه های سفید
با رایحه ی امید
کفش سرخ لاله بپا
ای دختر خورموج
با سورمه ی سیاه 2 چشم دورنگر
پیشانی بلند هوش
بر قامت آلاچیق غرق گل
جدا ز کشتی سندباد بحری
افسانه های 1001 شب دراز و دور
ترا دیدم خرامان بر فرش آبی خلیج
خوانا به خط نور
رخنه به خاطراتم کنی
دور شوی در افق، در موج خورشید عصر
در هاله ی زر و سیم انفجار قلب غروب
پنهان شوی در پشت نخلهای ساحلی غرور
ای بهار!
گلهای تو بسوی نور باز شوند
در طراوت شب، نمور و خمار
کف دست نسیم بر کمانه های کمر
انگشت جویا ز چاه کور
سوی قنات تار و نمور
در مخمل هلو، در چاک شیب شوق
بر غنچه ی خجول خون
بر خورد و خال، خماری خوش
با لرز مرز درز
آغاز هست و نیست
آنجا که من و تو به او منجر شود
با ورود گریه و ناز
با جدایی از تو، در نهایت از ما
او بزرگ و برنا
از ما جدا
در فلات و خلیج
در جستن تاریخ و عدالت
بر صفحه امروز، پاهای کوچک دیروز
رو سوی فرداها
دور شود از ما
چه خرامان بر دریا
دور شدی ز ساحل خرما
بسوی نور،
در حزن نغمه کجور،
در ابدیت گوی گردان گنج
روزی برنگ زر، روزی برنگ سیم
من با خاطرات ویران
بر خط ساحلی؛
بر سرم، سفید مرغ طوفان..
September 21st, 2009 "بیژن باران"
